broń palna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

broń palna (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbrɔ̃ɲ ˈpalna], AS[brõń palna], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. broń miotająca pociski energią gazów powstałych ze spalania ładunku miotającego; zob. też broń palna w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody;
przykłady:
(1.1) Polska husaria używała zarówno broni białej (kopia, szabla i koncerz), jak i broni palnejw postaci pistoletów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) broń biała
hiperonimy:
(1.1) broń miotająca
hiponimy:
(1.1) broń lufowa, broń rakietowa
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: