bogactwo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bogactwo (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[bɔˈɡaʦ̑tfɔ], AS[bogactfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) majątek, posiadane dobra o dużej wartości
(1.2) wielka ilość, różnorodność
(1.3) bycie bogatym
(1.4) w lm: bogactwakosztowności, skarby
odmiana:
(1.1-3)
(1.4)
przykłady:
(1.1) Bogactwo tego człowieka jest duże, ale jego głupota jest jeszcze większa.
(1.2) Drzewa sosnowe to wiecznie zielone drzewa z grubą korą i bogactwem żywicy.
składnia:
(1.3) żyć w bogactwie
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.3) bieda, ubóstwo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bogatka ż, bogacenie n, bogatość ż, bogacz
przym. bogaty
przysł. bogato
czas. wzbogacić, wzbogacać
związki frazeologiczne:
bogactw przybywa, cnoty ubywadobre imię więcej warte niż bogactwo
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: