blik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

blik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [blʲik], AS: [blʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) szt. w malarstwie jasna farba nałożona grubiej dla podkreślenia plastyczności przedmiotu oraz jego połyskliwości
(1.2) fot. silne, utrwalone na kliszy odbicie światła
(1.3) pot. plama[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Blick (spojrzenie, rzut oka)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 220.
  2. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 36.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=blik&oldid=7857507”