bliźniaczy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bliźniaczy (język polski)[edytuj]

bliźniacze (1.2) muszelki
wymowa:
IPA[blʲiʑˈɲaʧ̑ɨ], AS[blʹiźńačy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z bliźniętami, odnoszący się do bliźniąt
(1.2) bardzo podobny, identyczny wobec każdej z dwóch rzeczy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Wyglądała teraz zupełnie jak jej bliźniacza siostra, Hekate[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bliźnię n, bliźniak m, bliźniaczka ż, bliźni m, bliźniaczość ż, Bliźniak mos, Bliźnięta nmos, bliźniakowanie n
przysł. bliźniaczo
przym. bliźni
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Witold Jabłoński, Dzieci nocy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.