bliźniaczka

bliźniaczka (język polski)

wymowa:

IPA: [blʲiʑˈɲaʧ̑ka], AS: [blʹiźńačka], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: bliźniak

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: bliźniaczek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bliźniaczka	bliźniaczki
dopełniacz	bliźniaczki	bliźniaczek
celownik	bliźniaczce	bliźniaczkom
biernik	bliźniaczkę	bliźniaczki
narzędnik	bliźniaczką	bliźniaczkami
miejscownik	bliźniaczce	bliźniaczkach
wołacz	bliźniaczko	bliźniaczki

przykłady:

(1.1) Magda i Asia są bliźniaczkami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bliźniak mzw/mos, bliźniak

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: bliźniak

• arabski: (1.1) توأمة ż
• duński: (1.1) tvillingesøster / tvillingsøster w
• hiszpański: (1.1) gemela ż, melliza ż

źródła: