blamaż
blamaż (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) książk. kompromitacja, ośmieszenie się
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik blamaż blamaże dopełniacz blamażu blamaży[1] / blamażów celownik blamażowi blamażom biernik blamaż blamaże narzędnik blamażem blamażami miejscownik blamażu blamażach wołacz blamażu blamaże
- przykłady:
- (1.1) Premiera tego przedstawienia okazała się blamażem, na sali było mniej miejsc niż sprzedano biletów, a aktorzy nie znali ról.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kompromitacja, ośmieszenie się, zblamowanie się, poruta, wstyd, hańba; reg. blama
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. blamowanie n, zblamowanie n
- czas. blamować się ndk., zblamować się dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Blamage < niem. blamieren → blamować się < franc. blâmer → ganić, krytykować, potępiać[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) discredit
- czeski: (1.1) blamáž ż
- niemiecki: (1.1) Blamage ż
- rosyjski: (1.1) компрометация ż
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, cz. 1, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6, s. 74.