biurokrata

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biurokrata (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) urzędnik ściśle przestrzegający i wymagający przestrzegania kwestii formalnych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mam nadzieję, że biurokratom i politykom nie uda się zdusić ich entuzjazmu i ducha bojowego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezduszny / tępy biurokrata
synonimy:
(1.1) pogard. urzędas, barnakla, gryzipiórek, pąkla
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) urzędnik, formalista
hiponimy:
holonimy:
(1.1) biurokracja
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. biurokracja ż, biurokratyzm mrz, biurokratyczność ż, biurokratyzacja ż, biurokratyzowanie n, zbiurokratyzowanie n, biurokratycznienie n
forma żeńska biurokratka ż
czas. biurokratyzować ndk., zbiurokratyzować dk., biurokratycznieć ndk.
przym. biurokratyczny
przysł. biurokratycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. bureaucrate[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.