biesiadować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biesiadować (język polski)[edytuj]

oni biesiadują (1.1)
wymowa:
IPA[ˌbʲjɛ̇ɕaˈdɔvaʨ̑], AS[bʹi ̯ėśadovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany[1] (dk. brak)

(1.1) uczestniczyć w biesiadzie
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Na obrazach widzimy robotników, którzy siedzą, piją, biesiadują, odpoczywają, śpią - należy dodać, że w czasie i miejscu pracy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. biesiada ż, biesiadowanie n, biesiadnik m, biesiadniczka ż, współbiesiadniczka ż, współbiesiadnik m, Biesiada ż/mos
czas. współbiesiadować ndk.
przym. biesiadny
przysł. biesiadnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Anna Matuchniak-Krasuska, Publiczność wobec metafory plastycznej : o recepcji groteski Jerzego Dudy – Gracza, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.