biegłość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biegłość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbʲjɛɡwɔɕʨ̑], AS[bʹi ̯egu̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) doświadczenie w robieniu czegoś; nabyta wiedza umożliwiająca posiadanie praktycznej zdolności
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dzięki temu kursowi nabyłem biegłości w pisaniu programów.
(1.1) Tylko ćwiczenie pozwala nabrać biegłości.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) umiejętność, sprawność, zdolność, wprawa
antonimy:
(1.1) niezdolność, niedołęstwo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz./przym. biegły
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: