biedota

biedota (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogół ludzi biednych, bez środków do życia

(1.2) pot. osoba bez środków do życia, t. człowiek, który budzi współczucie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	biedota
dopełniacz	biedoty
celownik	biedocie
biernik	biedotę
narzędnik	biedotą
miejscownik	biedocie
wołacz	biedoto

przykłady:

(1.1) Hrabiego stać było na wielki gest: wybudował szpital dla biedoty, czym zyskał sympatię córki księcia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) biedota miejska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bieda ż, biedak m, biedaczka ż, biedactwo n, biedny mos, zbiednienie n, biedowanie n, biedaczek mos, biedaczyna ż/mos

czas. biednieć

przym. biedny

przysł. biednie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бедната ż, бядняцтва n; (1.2) бядняк m
• rosyjski: (1.1) беднота ż; (1.2) бедняк m
• ukraiński: (1.1) біднота ż

źródła: