biały kruk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biały kruk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbʲjawɨ ˈkruk], AS[bʹi ̯au̯y kruk], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) przen. bardzo rzadki egzemplarz książki, publikacji lub innej rzeczy

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. człowiek o nietypowych dla danego społeczeństwa poglądach, sposobie życia, upodobaniach
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Nasza biblioteka nie wypożycza białych kruków do domu, można je jedynie przeglądać na miejscu.
(2.1) Był białym krukiem pośród malarzy, bo nie pijał napojów wyskokowych.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) unikat
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) z literatury antycznej[1]
uwagi:
por. cymelium
(1.1; 2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Magdalena Puda-Blokesz, Wokół problemów genezy polskich mitologizmów frazeologicznych, w: Perspektywy współczesnej frazeologii polskiej. Geneza dawnych i nowych frazeologizmów polskich pod red. Gabrieli Dziamskiej-Lenart i Jarosława Liberka, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2016, s. 70.