bezużyteczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezużyteczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɛzuʒɨˈtɛʧ̑nɨ], AS[bezužytečny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, z którego nie ma żadnego użytku
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Grzebień bez zębów jest bezużyteczny.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bezwartościowy, nieużyteczny, nieprzydatny, zbędny, zbyteczny
antonimy:
(1.1) przydatny, użyteczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezużyteczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: