beznamiętność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

beznamiętność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɔɕʨ̑], AS[beznãmʹi ̯ntność], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, kto lub co jest beznamiętne; obojętność, apatia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Beznamiętność, z jaką lekarz mówił o pacjencie i jego cierpieniu, zadziwiła słuchających go studentów medycyny.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bezemocjonalność, obojętność, chłód, opanowanie, apatia
antonimy:
(1.1) zaangażowanie, podniecenie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. beznamiętny
przysł. beznamiętnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez + namiętność
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: