bezimienny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezimienny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌbɛzʲĩˈmʲjɛ̃nːɨ], AS: [bezʹĩmʹi ̯ẽ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• nie dwuz.• akc. pob.• gemin.• i → j  ​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie mający imienia czy nazwy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikbezimiennybezimiennabezimiennebezimiennibezimienne
dopełniaczbezimiennegobezimiennejbezimiennegobezimiennych
celownikbezimiennemubezimiennejbezimiennemubezimiennym
biernikbezimiennegobezimiennybezimiennąbezimiennebezimiennychbezimienne
narzędnikbezimiennymbezimiennąbezimiennymbezimiennymi
miejscownikbezimiennymbezimiennejbezimiennymbezimiennych
wołaczbezimiennybezimiennabezimiennebezimiennibezimienne
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Otrzymałam wczoraj bardzo dziwny, bezimienny list.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezimienny grób
synonimy:
(1.1) anonimowy, bezautorski, nieznany, nienazwany, bez imienia, bez nazwiska, bez nazwy
antonimy:
(1.1) nazwany, nazywany
hiperonimy:
(1.1) nieznany
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezimienność ż
przysł. bezimiennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez + imienny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bezimienny&oldid=8005030”