bezczynny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezczynny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[bɛʃˈʧ̑ɨ̃nːɨ], AS[bešč•ny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.gemin. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. nic nierobiący
(1.2) książk. niewypełniony działaniem
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) To cesarz Rudolf, co żmudził bezczynny, / Mogąc Italię ratować w złym kresie; / Dziś chorą leczyć próżno chce kto inny[1].
składnia:
kolokacje:
(1.2) bezczynny czas • bezczynne życie
synonimy:
(1.1) bierny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezczynność ż
przysł. bezczynnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Dante Alighieri, Boska komedja