berbelucha

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

berbelucha (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɛrbɛˈluxa], AS[berbeluχa], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) tania, niesmaczna wódka, często z niepewnego źródła
(1.2) gw. (Poznań)[1] bimber, spirytus, wódka, denaturat
(1.3) reg. białost. tanie wino
(1.4) reg. łódz. rzadkie, niesmaczne jedzenie, zwłaszcza zupa[2]
(1.5) gw. więzienna zupa[3]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Gdzie wy kupiliście taką berbeluchę, ja tam wolę tego nie pić.
(1.4) Na wigilie gotowali siemieniuchę, zupę z siemienia lnianego, to taka szara, kleista mdła berbelucha[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bimber
(1.4) bebelucha
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bimber
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jabol
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „berbelucha” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4.
  3. Maciej Szaszkiewicz, Słownik gwary więziennej, w: Tajemnica grypserki. Cz. II, Kraków 1997, s. 186.