bellum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bellum (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wojna

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) Acc. sg. m od: bellus
(2.2) Nom., Acc. i Voc. sg. n od: bellus
odmiana:
(1.1) bellum, belli (deklinacja II)
przykłady:
(1.1) Si vis pacem, para bellum.Jeśli chcesz pokoju, przygotuj się do wojny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bellum civilewojna domowa • bellum conficere / finirekończyć wojnę • bellum ducere / gerereprowadzić wojnę • bellum indicere / inferrewypowiedzieć wojnę • bellum inireprzystępować do wojny • bellum moverenieść wojnę • bellum parareprzygotowywać wojnęcasus belli
synonimy:
antonimy:
(1.1) pax ż
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Bellona, bellaria ż, bellator m, bellatrix ż
czas. bello, belligo
przym. bellatorius, bellicosus, bellicus, belliger
związki frazeologiczne:
(1.1) bellum omnium contra omnes
etymologia:
(1.1) stara forma: duellum n
uwagi:
źródła: