bejca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bejca (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈbɛjʦ̑a], AS: [bei ̯ca] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chem. roztwór do barwienia drewna; zob. też bejca w Wikipedii
(1.2) chem. włók. substancja używana do barwienia w przemyśle włókienniczym i garbarskim
(1.3) chem. roln. środek grzybobójczy do dezynfekcji nasion i ziaren
(1.4) spoż. zaprawa do marynowania mięs
(1.5) slang. samochód marki BMW
odmiana:
(1.1-4)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbejcabejce
dopełniaczbejcybejc
celownikbejcybejcom
biernikbejcębejce
narzędnikbejcąbejcami
miejscownikbejcybejcach
wołaczbejcobejce
przykłady:
(1.1) Na twoim miejscu pociągnęłabym tę półkę jasnokasztanową bejcą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.4) bajca[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bejcowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Beize[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, wydanie III, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1987, s. 20.
  2. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 32.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bejca&oldid=7873753”