begnügen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

begnügen (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
?/i
IPA[bəˈɡnyːɡən]
?/i
znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony

(1.1) zadowalać (się), zadowolić (się)
odmiana:
(1.1) begnüg|en, begnügte, begnügt (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: