beczeć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: bęczeć

beczeć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbɛʧ̑ɛʨ̑], AS[bečeć] ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) o owcy lub kozie: wydawać charakterystyczny przeciągły głos
(1.2) pot. płakać
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.2) Nie becz! Bądź mężczyzną!
(1.2) Polska ma nie być? A gdzieżby płaczące beczały wierzby?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. beczenie n, bek m
czas. zabeczeć
przym. zabeczany
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla jid. בעטשען
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: płakać
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Julian Tuwim