baszta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

baszta (język polski)[edytuj]

baszty (1.1)
wymowa:
IPA[ˈbaʃta], AS[bašta] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. archit. podstawowy element fortyfikacji starożytnych i średniowiecznych mający postać wieży umieszczonej na linii murów obronnych, na ich narożach oraz obok bram, od XVI wieku zastępowana przez basteje; zob. też baszta w Wikipedii
(1.2) żegl. ściana boczna doku pływającego
(1.3) ogrod. w ogrodach z XVII-XVIII wieku kolista altana zamykająca naroże żywopłotu lub szpaleru
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Podziemne kondygnacje baszt często były wykorzystywane jako więzienia.
(1.2) Baszta miała wysokość 5 metrów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) baszta prochowa / więzienna • baszta okrągła / czworoboczna / ośmiokątna • baszta bramna / narożna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wieża
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. basztowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Bastei < czes. baszta < łac. bastia[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „baszta” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.