baklawa

baklawa (język polski)

baklawa (1.1)

wymowa:

IPA: [bakˈlava], AS: [baklava]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. cuk. rozpowszechniony w kuchni tureckiej, ormiańskiej, bułgarskiej i bałkańskiej deser z ciasta półfrancuskiego przełożonego warstwami pokrojonych orzechów (włoskich lub migdałów) z cukrem lub miodem, polewanego lukrem lub syropem i posypywanego tłuczonymi, niesolonymi orzeszkami pistacjowymi; zob. też baklawa w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	baklawa	baklawy
dopełniacz	baklawy	baklaw
celownik	baklawie	baklawom
biernik	baklawę	baklawy
narzędnik	baklawą	baklawami
miejscownik	baklawie	baklawach
wołacz	baklawo	baklawy

przykłady:

(1.1) Wewnątrz mówiło się po francusku i jadło ptifurki, lecz także turecką baklawę, rosyjskie pirożki, wiedeńskie strudle – przegląd najważniejszych w Rumunii wpływów kulturowych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) baklava

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ciasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) tur. baklava

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) baklava
• arabski: (1.1) بقلاوة ż
• bułgarski: (1.1) баклава ż
• hiszpański: (1.1) baclava ż
• niemiecki: (1.1) Baklava n/ż
• nowogrecki: (1.1) μπακλαβάς m
• rosyjski: (1.1) баклава ż, пахлава ż
• turecki: (1.1) baklava

źródła: