bździna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bździna (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) śmierdzący, gazowy efekt przemiany materii, odchodzący z tyłu z hałasem
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Uważaj, żeby ci się z przeciwnego końca bździna nie wypsnęła, gdy ci portki z dupy ściągniemy i śpiewać wniebogłosy każemy.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pierd, bąk, pierdoła, bździoch, bździucha, bździak
antonimy:
(1.1) cichacz
hiperonimy:
(1.1) gaz, smród
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bzdet m, bżdżenie n, nabżdżenie n, bździoch m, bździucha ż, bździak m
zdrobn. bździnka ż
czas. bździć ndk., bździeć ndk., nabździć dk.
związki frazeologiczne:
chodzi jak zła bździna za człowiekiemkto ze strachu umiera, temu bździnami dzwoniąginąć jak bździna w śnieżycyłazić jak bździny po kalesonach
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) fart
źródła:
  1. Tadeusz Nowak wniebogłosy, wyd. „Muza”, Warszawa 1998, ISBN 83-7200-095-6, s. 285