błędnik

błędnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. część wewnętrzna ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi; zob. też błędnik (anatomia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	błędnik	błędniki
dopełniacz	błędnika	błędników
celownik	błędnikowi	błędnikom
biernik	błędnik	błędniki
narzędnik	błędnikiem	błędnikami
miejscownik	błędniku	błędnikach
wołacz	błędniku	błędniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) błędnik kostny / błoniasty • choroba / zaburzenia błędnika • zapalenie błędnika

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) labyrinth
• czeski: (1.1) labyrint m
• duński: (1.1) labyrint w
• hiszpański: (1.1) laberinto m
• irlandzki: (1.1) lúbra m
• niemiecki: (1.1) Labyrinth n
• nowogrecki: (1.1) λαβύρινθος m
• portugalski: (1.1) labirinto m
• włoski: (1.1) labirinto m

źródła: