artykulacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

artykulacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fonet. ruchy narządów mowy podczas wymawianie głoski i samo wymawianie głoski; zob. też artykulacja (fonetyka) w Wikipedii
(1.2) stomat. sposób schodzenia się zębów przy zwieraniu szczęk
(1.3) muz. sposób wydobywania dźwięków; zob. też artykulacja (muzyka) w Wikipedii
(1.4) muz. wyraźne i czyste wykonywanie dźwięków w śpiewie koloraturowym
(1.5) sposób głoszenia poglądów lub opinii
(1.6) archit. rozbicie płaszczyzny na poszczególne części za pomocą motywów architektonicznych
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) Zastosowali trzy rodzaje ideogramów różniące się długością artykulacji: nazwy jednosylabowe, słowa dwusylabowe i idiomy czterosylabowe[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) artykułowanie, dykcja, werbalizacja, wokalizacja, wymawianie, wymowa
(1.5) ekspresja, eksterioryzacja, formułowanie, uzewnętrznianie, wyrażanie
(1.6) rozczłonkowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. artykulacyjny
czas. artykułować
rzecz. artykuł mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. articulatiorozczłonkowanie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „artykulacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Maria Jagodzińska, Psychologia pamięci. Badania, teorie, zastosowania, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.