apograf

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

apograf (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[aˈpɔɡraf], AS[apograf]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. liter. odręczna kopia tekstu[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. apographe < gr. ἀπόγραφον (apógraphon) → odpis, kopia[2]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2000, ISBN 83-04-04417-X.
  2. Hasło „apograf” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.