antyteizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

antyteizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌãntɨˈtɛjism̥], AS[ãntytei ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.epenteza i ̯ akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) aktywna pozycja przeciwko teizmowi, niechęć lub walka przeciwko religiom teistycznym; zob. też antyteizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Używany zarówno potocznie, jak i przez osoby duchowe termin «ateizm» jest rozumiany właściwie jako antyteizm; tak też jest przedstawiany. Niekiedy odróżnia się ateizm umiarkowany od ateizmu radykalnego bądź «wojującego»[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antyteista m, antyteistka ż
przym. antyteistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. anty- + teizm < gr. ἀντί + θεός
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Res humana, Rada Krajowa Towarzystwa Kultury Świeckiej, 2002, str. 50.