antroponim

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

antroponim (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌãntrɔˈpɔ̃ɲĩm], AS[ãntropõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. osobowa nazwa własna
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nazwisko jest antroponimem dziedziczonym przez pokolenia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) onim
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antroponimia
przym. antroponimiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. ἄνθρωπος + ωνύμιον (ánthrōpos + ónymion)[1]
uwagi:
zobacz też: antroponim choronim etnonim hydronim oronim toponim
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 284.