anomal

anomal (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [anoˈmaːl] IPA: [ˈanomaːl]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) anomalny, nieprawidłowy

(1.2) med. anormalny, nienormalny

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der anomale ein anomaler anomaler	die anomale eine anomale anomale	das anomale ein anomales anomales	die anomalen anomalen anomale
Gen.	słaba mieszana mocna	des anomalen eines anomalen anomalen	der anomalen einer anomalen anomaler	des anomalen eines anomalen anomalen	der anomalen anomalen anomaler
Dat.	słaba mieszana mocna	dem anomalen einem anomalen anomalem	der anomalen einer anomalen anomaler	dem anomalen einem anomalen anomalem	den anomalen anomalen anomalen
Akk.	słaba mieszana mocna	den anomalen einen anomalen anomalen	die anomale eine anomale anomale	das anomale ein anomales anomales	die anomalen anomalen anomale
stopień wyższy (Komparativ) anomaler- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der anomalere ein anomalerer anomalerer die anomalere eine anomalere anomalere das anomalere ein anomaleres anomaleres die anomaleren anomaleren anomalere Gen. słaba mieszana mocna des anomaleren eines anomaleren anomaleren der anomaleren einer anomaleren anomalerer des anomaleren eines anomaleren anomaleren der anomaleren anomaleren anomalerer Dat. słaba mieszana mocna dem anomaleren einem anomaleren anomalerem der anomaleren einer anomaleren anomalerer dem anomaleren einem anomaleren anomalerem den anomaleren anomaleren anomaleren Akk. słaba mieszana mocna den anomaleren einen anomaleren anomaleren die anomalere eine anomalere anomalere das anomalere ein anomaleres anomaleres die anomaleren anomaleren anomalere
stopień najwyższy (Superlativ) anomalst- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der anomalste ein anomalster anomalster die anomalste eine anomalste anomalste das anomalste ein anomalstes anomalstes die anomalsten anomalsten anomalste Gen. słaba mieszana mocna des anomalsten eines anomalsten anomalsten der anomalsten einer anomalsten anomalster des anomalsten eines anomalsten anomalsten der anomalsten anomalsten anomalster Dat. słaba mieszana mocna dem anomalsten einem anomalsten anomalstem der anomalsten einer anomalsten anomalster dem anomalsten einem anomalsten anomalstem den anomalsten anomalsten anomalsten Akk. słaba mieszana mocna den anomalsten einen anomalsten anomalsten die anomalste eine anomalste anomalste das anomalste ein anomalstes anomalstes die anomalsten anomalsten anomalste

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Anomalie ż

przym. anomalistisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

anomal (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) anomalny

odmiana:

(1.1) anomal, anomalt, anomala

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) abnorm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. anomali

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: