aklamacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

aklamacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌaklãˈmaʦ̑ʲja], AS[aklãmacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob., ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jednogłośny wybór, uznanie czegoś[1]
(1.2) daw. obyczajowy powitalny okrzyk ku czci wysoko postawionych osób[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Powtórnie wybrano przez aklamację.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. aklamowanie n
czas. aklamować ndk.
przym. aklamacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. acclamatio[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „aklamacja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „aklamacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.