akcept

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

akcept (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈakʦ̑ɛpt], AS[akcept]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ekon. zobowiązanie się do uiszczenia na zlecenie sumy wymienionej na wekslu lub czeku[1]
(1.2) daw. aprobata[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akceptacja ż, akceptant mos, akceptowalność ż, akceptowanie n, zaakceptowanie n, akcepcik mrz, nieakceptowalność ż
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy, nieakceptowalny
przysł. akceptowalnie, nieakceptowalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Akzept < łac. acceptus[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „akcept” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969.

akcept (esperanto (morfem))[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) przyjmować, akceptować, akceptacja
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) aprob
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
czas. akcepti, malakcepti
rzecz. akcepto, akceptejo, akceptisto, akceptistino, akceptado
przym. akceptebla
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 4.
źródła: