absolwować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

absolwować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌapsɔlˈvɔvaʨ̑], AS[apsolvovać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob., ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) rel. udzielać absolucji, rozgrzeszenia
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Zostałem absolwowany przez księdza.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rozgrzeszać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
czas. absolutyzować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. absolvo[1][2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „absolwować” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. I, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 14.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „absolwować” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.