abrewiacja
abrewiacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌabrɛˈvʲjaʦ̑ʲja], AS: [abrevʹi ̯acʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j ,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•re•wia•cja[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. spec. skrót wyrazu lub grupy wyrazów w piśmie, szczególnie w odniesieniu do dawnych rękopisów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abrewiacja abrewiacje dopełniacz abrewiacji abrewiacji / przest. abrewiacyj[2] celownik abrewiacji abrewiacjom biernik abrewiację abrewiacje narzędnik abrewiacją abrewiacjami miejscownik abrewiacji abrewiacjach wołacz abrewiacjo abrewiacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) skrót
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. abrewiatura ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. abbreviatio[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) abbreviation
- białoruski: (1.1) абрэвіяцыя ż
- niemiecki: (1.1) Abbreviation ż
- rosyjski: (1.1) аббревиация ż
- ukraiński: (1.1) абревіація ż
- włoski: (1.1) abbreviazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „abrewiacja” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑
Hasło „abrewiacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.
