abecadlarka

abecadlarka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌabɛʦ̑aˈdlarka], AS: [abecadlarka], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. początkowa uczennica

(1.2) daw. lekcew. nauczycielka

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abecadlarka	abecadlarki
dopełniacz	abecadlarki	abecadlarek
celownik	abecadlarce	abecadlarkom
biernik	abecadlarkę	abecadlarki
narzędnik	abecadlarką	abecadlarkami
miejscownik	abecadlarce	abecadlarkach
wołacz	abecadlarko	abecadlarki

przykłady:

(1.1) Marysia jest abecadlarką, całymi dniami siedzi nad elementarzem.

(1.2) Idę dziś na wywiadówkę. Porozmawiam sobie z tą abecadlarką Jasia na temat zbyt trudnych prac domowych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) belferka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uczennica

(1.2) nauczycielka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abecadło, abecadlarz, abecedariusz, abecadlnik

przym. abecadłowy, abecadlny

przysł. abecadłowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. abecadlarz + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1-2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: abecadlarz

źródła: