Szczepan

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Szczepan (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʃʧ̑ɛpãn], AS[ščepãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Szczepan w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mój nauczyciel matematyki ma na imię Szczepan.
(1.1) Pielgrzymkę prowadził ratownik i przewodnik tatrzański, ksiądz Szczepan Gacek, proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Gliczarowie[3].
(1.1) W Kościele katolickim na 26 grudnia (drugi dzień świąt Bożego Narodzenia) przypada wspomnienie św. Szczepana męczennika, patrona kamieniarzy, kucharzy i tkaczy.
(1.1) Szczepanowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 26 grudnia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Szczepan • brat / kuzyn / wujek / dziadek Szczepan • mężczyzna imieniem (o imieniu) Szczepan • święty / błogosławiony Szczepan • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Szczepan • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Szczepan • otrzymać / dostać / przybrać imię Szczepan • dzień imienin / imieniny Szczepana • na Szczepana (o dniu)
synonimy:
(1.1) war. Stefan; zdrobn. Szczepanek, Szczepek, Szczepuś, Szczepcio, Szczepko; zgrub. Szczepanisko
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Szczepanowa ż, Szczepanówna ż, Szczepanostwo lm mos, Szczepankowa ż, Szczepankówna ż, Szczepanowo n, Szczepankowo n
zdrobn. Szczepanek mos, Szczepek mos, Szczepuś mos, Szczepcio mos, Szczepko mos
zgrub. Szczepanisko mos
przym. Szczepanowy, Szczepankowy, Szczepkowy, Szczepusiowy, Szczepciowy
zob. Stefan
związki frazeologiczne:
etymologia:
czes. Štěpán[4] < łac. Stephanus[4] < gr. Στέφανος (Stefanos) < gr. στέφανος (stefanos)[4]wieniec, korona (od tego samego słowa pochodzi imię Stefan)[4][5]
uwagi:
(1.1) por. Stefan; zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Stefan
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Szczepan” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „imiona w liczbie mnogiej” w: Poradnia językowa PWN.
  3. Tygodnik Podhalański, nr 12, Zakopane, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Hasło „Stefan” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
  5. Jan Miodek, Rozmyślajcie nad mową!, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, s. 151.