Pan Bóg
Pan Bóg (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. bóg w religii monoteistycznej, zwłaszcza w chrześcijaństwie
- odmiana:
- (1.1) związek zgody, blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik Pan Bóg dopełniacz Pana Boga celownik Panu Bogu biernik Pana Boga narzędnik Panem Bogiem miejscownik Panu Bogu wołacz Panie Boże
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) Pan, Bóg, Bóg Ojciec, Jahwe, Elohim, Stwórca, Wszechojciec, Wszechwładny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- wykrz. z Panem Bogiem
- związki frazeologiczne:
- jak u Pana Boga za piecem • jak Pan Bóg stworzył • niech ci Pan Bóg w dzieciach wynagrodzi • Pan Bóg nad sierotą • strzelać Panu Bogu w okno • złapać Pana Boga za nogi • żyć jak Pan Bóg we Francji[1] • z Panem Bogiem
- przysłowia: człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi • kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje • Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy • Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek • strzeżonego Pan Bóg strzeże • większy Pan Bóg niż pan Rymsza
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Pan
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Od świętego Marcina zima się zaczyna, w: Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie, Wrocław 1987