Kubańczyk

Kubańczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [kuˈbãj̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [kubãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) obywatel Kuby

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kubańczyk	Kubańczycy
dopełniacz	Kubańczyka	Kubańczyków
celownik	Kubańczykowi	Kubańczykom
biernik	Kubańczyka	Kubańczyków
narzędnik	Kubańczykiem	Kubańczykami
miejscownik	Kubańczyku	Kubańczykach
wołacz	Kubańczyku	Kubańczycy
depr. M. i W. lm: (te) Kubańczyki

przykłady:

(1.1) Czy Kubańczycy na Kubie mówią po kubańsku? Nie, mówią po hiszpańsku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kuba ż

forma żeńska Kubanka ż

przym. kubański

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) كوبي
• baskijski: (1.1) kubatar
• białoruski: (1.1) кубінец m
• czeski: (1.1) Kubánec m
• duński: (1.1) cubaner w
• esperanto: (1.1) kubano
• francuski: (1.1) Cubain m
• gruziński: (1.1) კუბელი (k'ubeli)
• hiszpański: (1.1) cubano m
• kataloński: (1.1) cubà m
• łotewski: (1.1) kubietis m
• niemiecki: (1.1) Kubaner m
• nowogrecki: (1.1) Κουβανός m, Κουβανέζος m
• rosyjski: (1.1) кубинец m
• szwedzki: (1.1) kuban w
• ukraiński: (1.1) кубинець m
• węgierski: (1.1) kubai
• włoski: (1.1) cubano m

źródła: