Kościan

Kościan (język polski)

Kościan (1.1) z lotu ptaka

wymowa:

IPA: [ˈkɔɕʨ̑ãn], AS: [kośćãn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Kościan w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Kościan
dopełniacz	Kościana
celownik	Kościanowi
biernik	Kościan
narzędnik	Kościanem
miejscownik	Kościanie
wołacz	Kościanie

przykłady:

(1.1) Kościan to miasto w województwie wielkopolskim.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kościanie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kościana • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kościana • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kościana • mieszkaniec / mieszkanka Kościana • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kościanie • pochodzić z Kościana • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kościana

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kościanianin m, kościanianka ż

przym. kościański

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• kaszubski: (1.1) Kòscan m
• litewski: (1.1) Koscianas m
• niemiecki: (1.1) Kosten
• ukraiński: (1.1) Косцян m

źródła: