Kołobrzeg

Kołobrzeg (język polski)

Kołobrzeg (1.1)

wymowa:

​, IPA: [kɔˈwɔbʒɛk], AS: [kou̯obžek], zjawiska fonetyczne: wygł.

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; miasto powiatowe w województwie zachodniopomorskim; zob. też Kołobrzeg w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Kołobrzeg
dopełniacz	Kołobrzegu
celownik	Kołobrzegowi
biernik	Kołobrzeg
narzędnik	Kołobrzegiem
miejscownik	Kołobrzegu
wołacz	Kołobrzegu

przykłady:

(1.1) W Kołobrzegu odbywał się festiwal piosenki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być w Kołobrzegu • jechać do Kołobrzegu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kołobrzeżanin m, kołobrzeżanka ż

przym. kołobrzeski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Salsae Cholbergiensis aecclesiae episcopus

uwagi:

wcześniej polski egzonim (1883); nazwa ustalona urzędowo 19 maja 1946.

tłumaczenia:

• japoński: (1.1) コウォブジェク
• kaszubski: (1.1) Kòlbrzég m, Kòlberg m
• łaciński: (1.1) Colubrega ż
• niemiecki: (1.1) Kolberg
• pomorski: (1.1) Kòlberg
• rosyjski: (1.1) Колобжег m

źródła: