Kietrz

Kietrz (język polski)

herb miasta Kietrza (1.1)

wymowa:

IPA: [cɛṭʃ], AS: [ḱeṭš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• udziąs. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim; zob. też Kietrz w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Kietrz
dopełniacz	Kietrza
celownik	Kietrzowi
biernik	Kietrz
narzędnik	Kietrzem
miejscownik	Kietrzu
wołacz	Kietrzu

przykłady:

(1.1) Jednym z głównych zajęć mieszkańców Kietrza było tkactwo.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kietrzu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kietrza • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kietrza • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kietrza • mieszkaniec / mieszkanka Kietrza • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kietrzu • pochodzić z Kietrza • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kietrza • flaga / herb Kietrza

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kietrzanin mos, kietrzanka ż

przym. kietrzański, kietrzski

przysł. kietrzańsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Ketř
• niemiecki: (1.1) Katscher

źródła: