Janusz

Janusz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈjãnuʃ], AS: [i ̯ãnuš], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Janusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Janusz	Januszowie
dopełniacz	Janusza	Januszów
celownik	Januszowi	Januszom
biernik	Janusza	Januszów
narzędnik	Januszem	Januszami
miejscownik	Januszu	Januszach
wołacz	Januszu	Januszowie
depr. M. i W. lm: (te) Janusze

przykłady:

(1.1) Janusz to w porządku gość, dał mi pięć złotych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Janusz • brat / kuzyn / wujek / dziadek Janusz • mężczyzna imieniem (o imieniu) Janusz • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Janusz • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Janusz • otrzymać / dostać / przybrać imię Janusz • dzień imienin / imieniny Janusza

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Januszowa ż, Januszówna ż, Januszostwo lm mos, Januszkowa ż, Januszkówna ż, Jan mos, Janek mos, Janko mos, Jaś mos, janusz mos, Januszko m/ż, Januszewo n

zdrobn. Januszek mos

przym. Januszowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) Pierwotnie była to forma zdrobniała imienia pol. Jan, ale od bardzo dawna występuje jako samodzielne imię.

źródłosłów nazwiska Janusz

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Януш m, Янош m

źródła: