Henryk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Henryk (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈxɛ̃nrɨk], ASnryk], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Henryk (imię) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Henryk zawsze był wspaniałym programistą.
(1.1) Pojeździmy trochę z Henrykiem na nartach.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Henryk • brat / kuzyn / wujek / dziadek Henryk • mężczyzna imieniem (o imieniu) Henryk • święty / błogosławiony Henryk • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Henryk • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Henryk • otrzymać / dostać / przybrać imię Henryk • dzień imienin / imieniny Henryka • na Henryka (o dniu)
synonimy:
(1.1) zdrobn. Heniek, Henio, Heniu, Heniuś, Henryczek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Henrykowa ż, Henrykówna ż, Henrykowo n
forma żeńska Henryka ż
zdrobn. Heniek mos, Henio mos, Heniu mos, Heniuś mos, Henryczek mos, Henryś mos
przym. Henrykowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Henricus < germ. heim + richi 'ognisko domowe' + 'potężny, bogaty'[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 239.