Celestyn
Celestyn (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Celestyn (imię) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Celestyn Celestynowie / Celestyni[1] dopełniacz Celestyna Celestynów celownik Celestynowi Celestynom biernik Celestyna Celestynów narzędnik Celestynem Celestynami miejscownik Celestynie Celestynach wołacz Celestynie Celestynowie / Celestyni[1]
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Celestyn • brat / kuzyn / wujek / dziadek Celestyn • mężczyzna imieniem (o imieniu) Celestyn • święty / błogosławiony Celestyn • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Celestyn • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Celestyn • otrzymać / dostać / przybrać imię Celestyn • dzień imienin / imieniny Celestyna • na Celestyna (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. celestyn mos/mrz, Celestynów mrz
- przym. celestynowski; przest. gw. Celestynowy[2][3], Celestynin[2][3]
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. Caelestinus < łac. caelestis → niebiański
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- zob. też Celestyn w Wikipedii
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Celestine
- czeski: (1.1) Celestýn m
- francuski: (1.1) Célestin m
- łaciński: (1.1) Caelestinus m
- rosyjski: (1.1) Целестин m
- słowacki: (1.1) Celestín m
- włoski: (1.1) Celestino m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑ 2,0 2,1
Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ 3,0 3,1 Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.
