Barnaba

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Barnaba (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[barˈnaba], AS[barnaba] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) rzad. imię męskie; zob. też Barnaba w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zza brzóz i wierzb, stojących nad potokiem, widać było trzy skulone postacie. Byli to dwaj rybacy, Szymon i Mateusz, i pustelnik, ojciec Barnaba.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Barnaba • brat / kuzyn / wujek / dziadek Barnaba • mężczyzna imieniem (o imieniu) Barnaba • święty / błogosławiony Barnaba • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Barnaba • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Barnaba • otrzymać / dostać / przybrać imię Barnaba • dzień imienin / imieniny Barnaby • na Barnaby (o dniu)
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. Barnabas, łac. Barnaba < koine Βαρναβᾶς < aram. בר נביא < aram. בר + נביא (bar nabya) → syn proroctwa, syn pocieszenia
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. Legendy warszawskie, Artur Oppman, 1925-1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Barnaba (język włoski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) imię męskie Barnaba
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. Barnabas, łac. Barnaba < koine Βαρναβᾶς < aram. בר נביא < aram. בר + נביא
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Włoski - Imiona
źródła: