B-dur

B-dur (język polski)

B-dur (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku b (w zapisie nutowym z dwoma bemolami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji B-dur (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	B-dur
dopełniacz	B-dur
celownik	B-dur
biernik	B-dur
narzędnik	B-dur
miejscownik	B-dur
wołacz	B-dur

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	B-dur	B-dury
dopełniacz	B-duru	B-durów
celownik	B-durowi	B-durom
biernik	B-dur	B-dury
narzędnik	B-durem	B-durami
miejscownik	B-durze	B-durach
wołacz	B-durze	B-dury

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) tonacja/gama B-dur • utwór w B-dur

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Ces-dur • Ges-dur • Des-dur • As-dur • Es-dur • B-dur • F-dur • C-dur • G-dur • D-dur • A-dur • E-dur • H-dur • Fis-dur • Cis-dur

(1.1) por. b-moll

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) B-flat major
• francuski: (1.1) si bemol majeur m
• niemiecki: (1.1) B-Dur n

źródła: