Aneks:Język islandzki - rzeczowniki
íslenska  islandzki
|
Gramatyka języka islandzkiego
|
Rzeczowniki w języku islandzkim[edytuj]
Rzeczowniki w języku islandzkim mogą być rodzaju męskiego, żeńskiego lub nijakiego.
Odmieniają się przez cztery przypadki: mianownik, biernik, celownik i dopełniacz oraz liczby – pojedynczą i mnogą.
Ponadto islandzkie rzeczowniki dzieli się na:
- mocne – które w dopełniaczu liczby pojedynczej kończą się spółgłoską
- słabe – które we wszystkich przypadkach liczby pojedynczej kończą się samogłoską.
Każdy rzeczownik odmienia się ze względu na określoność. Oznacza to, że w formie określonej przybiera specjalną końcówkę, zależną od rodzaju rzeczownika. I tak dla rodzaju męskiego jest to -inn, dla żeńskiego to -in, a dla nijakiego – -ið. Kwestia określoności nie powinna stanowić problemu dla władających jakimkolwiek językiem romańskim czy germańskim (szczególnie z grupy skandynawskiej). Islandzkie końcówki są analogiczne do francuskich, niemieckich czy angielskich rodzajników.
angielski niemiecki francuski norweski islandzki 'lp' the dog der Hund le chien hunden hundurinn 'lm' the dogs die Hunde les chiens hundene hundarnir
Należy także pamiętać o tym, że język islandzki jest językiem germańskim i bardzo powszechne są w nim tzw. rzeczowniki złożone. Pierwszy człon rzeczownika złożonego jest zawsze w formie dopełniacza. Rodzaj takiego rzeczownika zależy od rodzaju drugiego członu.
- hundakofi m → buda dla psa
hunda- (dopełniacz liczby mnogiej rzeczownika hundur → pies) + kofi m → chata
dosł. "chata psów"
Wzory odmian[edytuj]
- rzeczowniki mocne:
- rodzaj męski:
- rodzaj żeński:
- rodzaj nijaki:
- rzeczowniki słabe:
- rodzaj męski:
- rodzaj żeński:
- rodzaj nijaki: