Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/18a

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/18

A[edytuj]

tylne[edytuj]

zakończone na -akella, -okella, -ukella (k → kk)

Przykład poniżej: bezokolicznik nakella, temat nak-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	nak‧ke‧len	nak‧ke‧lemme	en nak‧ke‧le	emme nak‧ke‧le	1.	olen nak‧e‧llut	olemme nak‧e‧lleet	en ole nak‧e‧llut	emme ole nak‧e‧lleet
2.	nak‧ke‧let	nak‧ke‧lette	et nak‧ke‧le	ette nak‧ke‧le	2.	olet nak‧e‧llut	olette nak‧e‧lleet	et ole nak‧e‧llut	ette ole nak‧e‧lleet
3.	nak‧ke‧lee	nak‧ke‧levat	ei nak‧ke‧le	eivät nak‧ke‧le	3.	on nak‧e‧llut	ovat nak‧e‧lleet	ei ole nak‧e‧llut	eivät ole nak‧e‧lleet
str. bierna	nak‧e‧llaan		ei nak‧e‧lla		str. bierna	on nak‧e‧ltu		ei ole nak‧e‧ltu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	nak‧ke‧lin	nak‧ke‧limme	en nak‧e‧llut	emme nak‧e‧lleet	1.	olin nak‧e‧llut	olimme nak‧e‧lleet	en ollut nak‧e‧llut	emme olleet nak‧e‧lleet
2.	nak‧ke‧lit	nak‧ke‧litte	et nak‧e‧llut	ette nak‧e‧lleet	2.	olit nak‧e‧llut	olitte nak‧e‧lleet	et ollut nak‧e‧llut	ette olleet nak‧e‧lleet
3.	tap‧peli	nak‧ke‧livat	ei nak‧e‧llut	eivät nak‧e‧lleet	3.	oli nak‧e‧llut	olivat nak‧e‧lleet	ei ollut nak‧e‧llut	eivät olleet nak‧e‧lleet
str. bierna	nak‧e‧ltiin		ei nak‧e‧ltu		str. bierna	oli nak‧e‧ltu		ei ollut nak‧e‧ltu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	nak‧ke‧lisin	nak‧ke‧lisimme	en nak‧ke‧lisi	emme nak‧ke‧lisi	1.	olisin nak‧e‧llut	olisimme nak‧e‧lleet	en olisi nak‧e‧llut	emme olisi nak‧e‧lleet
2.	nak‧ke‧lisit	nak‧ke‧lisitte	et nak‧ke‧lisi	ette nak‧ke‧lisi	2.	olisit nak‧e‧llut	olisitte nak‧e‧lleet	et olisi nak‧e‧llut	ette olisi nak‧e‧lleet
3.	nak‧ke‧lisi	nak‧ke‧lisivat	ei nak‧ke‧lisi	eivät nak‧ke‧lisi	3.	olisi nak‧e‧llut	olisivat nak‧e‧lleet	ei olisi nak‧e‧llut	eivät olisi nak‧e‧lleet
str. bierna	nak‧e‧ltaisiin		ei nak‧e‧ltaisi		str. bierna	olisi nak‧e‧ltu		ei olisi nak‧e‧ltu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	nak‧e‧lkaamme	–	älkäämme nak‧e‧lko	1.	–	olkaamme nak‧e‧lleet	–	älkäämme olko nak‧e‧lleet
2.	nak‧ke‧le	nak‧e‧lkaa	älä nak‧ke‧le	älkää nak‧e‧lko	2.	ole nak‧e‧llut	olkaa nak‧e‧lleet	älä ole nak‧e‧llut	älkää olko nak‧e‧lleet
3.	nak‧e‧lkoon	nak‧e‧lkoot	älköön nak‧e‧lko	älkööt nak‧e‧lko	3.	olkoon nak‧e‧llut	olkoot nak‧e‧lleet	älköön olko nak‧e‧llut	älkööt ole nak‧e‧lleet
str. bierna	nak‧e‧ltakoon		älköön nak‧e‧ltako		str. bierna	olkoon nak‧e‧ltu		älköön olko nak‧e‧ltu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	nak‧e‧llen	nak‧e‧llemme	en nak‧e‧lle	emme nak‧e‧lle	1.	lienen nak‧e‧llut	lienemme nak‧e‧lleet	en liene nak‧e‧llut	emme liene nak‧e‧lleet
2.	nak‧e‧llet	nak‧e‧llette	et nak‧e‧lle	ette nak‧e‧lle	2.	lienet nak‧e‧llut	lienette nak‧e‧lleet	et liene nak‧e‧llut	ette liene nak‧e‧lleet
3.	nak‧e‧llee	nak‧e‧llevat	ei nak‧e‧lle	eivät nak‧e‧lle	3.	lienee nak‧e‧llut	lienevät nak‧e‧lleet	ei liene nak‧e‧llut	eivät liene nak‧e‧lleet
str. bierna	nak‧e‧ltaneen		ei nak‧e‧ltane		str. bierna	lienee nak‧e‧ltu		ei liene nak‧e‧ltu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		nak‧e‧lla		cz. teraźniejszego	nak‧ke‧leva	nak‧e‧ltava
rozszerzony I		nak‧e‧llakseen²		cz. przeszłego	nak‧e‧llut	nak‧e‧ltu
II	inessivus	nak‧e‧llessa¹	nak‧e‧ltaessa	sprawcy	nak‧ke‧lema^1, 3
II	instructivus	nak‧e‧llen	–	przeczący	nak‧ke‧lematon
III	inessivus	nak‧ke‧lemassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	nak‧ke‧lemasta	–
	illativus	nak‧ke‧lemaan	–
	adessivus	nak‧ke‧lemalla	–
	abessivus	nak‧ke‧lematta	–
	instructivus	nak‧ke‧leman	nak‧e‧ltaman
IV	mianownik	nak‧ke‧leminen
IV	partitivus	nak‧ke‧lemista
V		nak‧ke‧lemaisillan²

przednie[edytuj]

zakończone na -äkellä, -ekellä, -ikellä, -ökellä, -ykellä (k → kk)

Przykład poniżej: bezokolicznik leikellä, temat leik-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	leik‧ke‧len	leik‧ke‧lemme	en leik‧ke‧le	emme leik‧ke‧le	1.	olen leik‧e‧llyt	olemme leik‧e‧lleet	en ole leik‧e‧llyt	emme ole leik‧e‧lleet
2.	leik‧ke‧let	leik‧ke‧lette	et leik‧ke‧le	ette leik‧ke‧le	2.	olet leik‧e‧llyt	olette leik‧e‧lleet	et ole leik‧e‧llyt	ette ole leik‧e‧lleet
3.	leik‧ke‧lee	leik‧ke‧levät	ei leik‧ke‧le	eivät leik‧ke‧le	3.	on leik‧e‧llyt	ovat leik‧e‧lleet	ei ole leik‧e‧llyt	eivät ole leik‧e‧lleet
str. bierna	leik‧e‧llään		ei leik‧e‧llä		str. bierna	on leik‧e‧lty		ei ole leik‧e‧lty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	leik‧ke‧lin	leik‧ke‧limme	en leik‧e‧llyt	emme leik‧e‧lleet	1.	olin leik‧e‧llyt	olimme leik‧e‧lleet	en ollut leik‧e‧llyt	emme olleet leik‧e‧lleet
2.	leik‧ke‧lit	leik‧ke‧litte	et leik‧e‧llyt	ette leik‧e‧lleet	2.	olit leik‧e‧llyt	olitte leik‧e‧lleet	et ollut leik‧e‧llyt	ette olleet leik‧e‧lleet
3.	leik‧ke‧li	leik‧ke‧livät	ei leik‧e‧llyt	eivät leik‧e‧lleet	3.	oli leik‧e‧llyt	olivat leik‧e‧lleet	ei ollut leik‧e‧llyt	eivät olleet leik‧e‧lleet
str. bierna	leik‧e‧ltiin		ei leik‧e‧lty		str. bierna	oli leik‧e‧lty		ei ollut leik‧e‧lty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	leik‧ke‧lisin	leik‧ke‧lisimme	en leik‧ke‧lisi	emme leik‧ke‧lisi	1.	olisin leik‧e‧llyt	olisimme leik‧e‧lleet	en olisi leik‧e‧llyt	emme olisi leik‧e‧lleet
2.	leik‧ke‧lisit	leik‧ke‧lisitte	et leik‧ke‧lisi	ette leik‧ke‧lisi	2.	olisit leik‧e‧llyt	olisitte leik‧e‧lleet	et olisi leik‧e‧llyt	ette olisi leik‧e‧lleet
3.	leik‧ke‧lisi	leik‧ke‧lisivät	ei leik‧ke‧lisi	eivät leik‧ke‧lisi	3.	olisi leik‧e‧llyt	olisivat leik‧e‧lleet	ei olisi leik‧e‧llyt	eivät olisi leik‧e‧lleet
str. bierna	leik‧e‧ltäisiin		ei leik‧e‧ltäisi		str. bierna	olisi leik‧e‧lty		ei olisi leik‧e‧lty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	leik‧e‧lkäämme	–	älkäämme leik‧e‧lkö	1.	–	olkaamme leik‧e‧lleet	–	älkäämme olko leik‧e‧lleet
2.	leik‧ke‧le	leik‧e‧lkää	älä leik‧ke‧le	älkää leik‧e‧lkö	2.	ole leik‧e‧llyt	olkaa leik‧e‧lleet	älä ole leik‧e‧llyt	älkää olko leik‧e‧lleet
3.	leik‧e‧lköön	leik‧e‧lkööt	älköön leik‧e‧lkö	älkööt leik‧e‧lkö	3.	olkoon leik‧e‧llyt	olkoot leik‧e‧lleet	älköön olko leik‧e‧llyt	älkööt ole leik‧e‧lleet
str. bierna	leik‧e‧ltäköön		älköön leik‧e‧ltäkö		str. bierna	olkoon leik‧e‧lty		älköön olko leik‧e‧lty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	leik‧e‧llen	leik‧e‧llemme	en leik‧e‧lle	emme leik‧e‧lle	1.	lienen leik‧e‧llyt	lienemme leik‧e‧lleet	en liene leik‧e‧llyt	emme liene leik‧e‧lleet
2.	leik‧e‧llet	leik‧e‧llette	et leik‧e‧lle	ette leik‧e‧lle	2.	lienet leik‧e‧llyt	lienette leik‧e‧lleet	et liene leik‧e‧llyt	ette liene leik‧e‧lleet
3.	leik‧e‧llee	leik‧e‧llevät	ei leik‧e‧lle	eivät leik‧e‧lle	3.	lienee leik‧e‧llyt	lienevät leik‧e‧lleet	ei liene leik‧e‧llyt	eivät liene leik‧e‧lleet
str. bierna	leik‧e‧ltäneen		ei leik‧e‧ltäne		str. bierna	lienee leik‧e‧lty		ei liene leik‧e‧lty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		leik‧e‧llä		cz. teraźniejszego	leik‧ke‧levä	leik‧e‧ltävä
rozszerzony I		leik‧e‧lläkseen²		cz. przeszłego	leik‧e‧llyt	leik‧e‧lty
II	inessivus	leik‧e‧llessä¹	leik‧e‧ltäessä	sprawcy	leik‧ke‧lemä^1, 3
II	instructivus	leik‧e‧llen	–	przeczący	leik‧ke‧lemätön
III	inessivus	leik‧ke‧lemässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	leik‧ke‧lemästä	–
	illativus	leik‧ke‧lemään	–
	adessivus	leik‧ke‧lemällä	–
	abessivus	leik‧ke‧lemättä	–
	instructivus	leik‧ke‧lemän	leik‧e‧ltämän
IV	mianownik	leik‧ke‧leminen
IV	partitivus	leik‧ke‧lemistä
V		leik‧ke‧lemäisillän²

B[edytuj]

tylne[edytuj]

zakończone na -apella, -opella, -upella (p → pp)

Przykład poniżej: bezokolicznik tapella, temat tap-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tap‧pe‧len	tap‧pe‧lemme	en tap‧pe‧le	emme tap‧pe‧le	1.	olen tap‧e‧llut	olemme tap‧e‧lleet	en ole tap‧e‧llut	emme ole tap‧e‧lleet
2.	tap‧pe‧let	tap‧pe‧lette	et tap‧pe‧le	ette tap‧pe‧le	2.	olet tap‧e‧llut	olette tap‧e‧lleet	et ole tap‧e‧llut	ette ole tap‧e‧lleet
3.	tap‧pe‧lee	tap‧pe‧levat	ei tap‧pe‧le	eivät tap‧pe‧le	3.	on tap‧e‧llut	ovat tap‧e‧lleet	ei ole tap‧e‧llut	eivät ole tap‧e‧lleet
str. bierna	tap‧e‧llaan		ei tap‧e‧lla		str. bierna	on tap‧e‧ltu		ei ole tap‧e‧ltu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tap‧pe‧lin	tap‧pe‧limme	en tap‧e‧llut	emme tap‧e‧lleet	1.	olin tap‧e‧llut	olimme tap‧e‧lleet	en ollut tap‧e‧llut	emme olleet tap‧e‧lleet
2.	tap‧pe‧lit	tap‧pe‧litte	et tap‧e‧llut	ette tap‧e‧lleet	2.	olit tap‧e‧llut	olitte tap‧e‧lleet	et ollut tap‧e‧llut	ette olleet tap‧e‧lleet
3.	tap‧pe‧li	tap‧pe‧livat	ei tap‧e‧llut	eivät tap‧e‧lleet	3.	oli tap‧e‧llut	olivat tap‧e‧lleet	ei ollut tap‧e‧llut	eivät olleet tap‧e‧lleet
str. bierna	tap‧e‧ltiin		ei tap‧e‧ltu		str. bierna	oli tap‧e‧ltu		ei ollut tap‧e‧ltu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tap‧pe‧lisin	tap‧pe‧lisimme	en tap‧pe‧lisi	emme tap‧pe‧lisi	1.	olisin tap‧e‧llut	olisimme tap‧e‧lleet	en olisi tap‧e‧llut	emme olisi tap‧e‧lleet
2.	tap‧pe‧lisit	tap‧pe‧lisitte	et tap‧pe‧lisi	ette tap‧pe‧lisi	2.	olisit tap‧e‧llut	olisitte tap‧e‧lleet	et olisi tap‧e‧llut	ette olisi tap‧e‧lleet
3.	tap‧pe‧lisi	tap‧pe‧lisivat	ei tap‧pe‧lisi	eivät tap‧pe‧lisi	3.	olisi tap‧e‧llut	olisivat tap‧e‧lleet	ei olisi tap‧e‧llut	eivät olisi tap‧e‧lleet
str. bierna	tap‧e‧ltaisiin		ei tap‧e‧ltaisi		str. bierna	olisi tap‧e‧ltu		ei olisi tap‧e‧ltu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	tap‧e‧lkaamme	–	älkäämme tap‧e‧lko	1.	–	olkaamme tap‧e‧lleet	–	älkäämme olko tap‧e‧lleet
2.	tap‧pe‧le	tap‧e‧lkaa	älä tap‧pe‧le	älkää tap‧e‧lko	2.	ole tap‧e‧llut	olkaa tap‧e‧lleet	älä ole tap‧e‧llut	älkää olko tap‧e‧lleet
3.	tap‧e‧lkoon	tap‧e‧lkoot	älköön tap‧e‧lko	älkööt tap‧e‧lko	3.	olkoon tap‧e‧llut	olkoot tap‧e‧lleet	älköön olko tap‧e‧llut	älkööt ole tap‧e‧lleet
str. bierna	tap‧e‧ltakoon		älköön tap‧e‧ltako		str. bierna	olkoon tap‧e‧ltu		älköön olko tap‧e‧ltu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tap‧e‧llen	tap‧e‧llemme	en tap‧e‧lle	emme tap‧e‧lle	1.	lienen tap‧e‧llut	lienemme tap‧e‧lleet	en liene tap‧e‧llut	emme liene tap‧e‧lleet
2.	tap‧e‧llet	tap‧e‧llette	et tap‧e‧lle	ette tap‧e‧lle	2.	lienet tap‧e‧llut	lienette tap‧e‧lleet	et liene tap‧e‧llut	ette liene tap‧e‧lleet
3.	tap‧e‧llee	tap‧e‧llevat	ei tap‧e‧lle	eivät tap‧e‧lle	3.	lienee tap‧e‧llut	lienevät tap‧e‧lleet	ei liene tap‧e‧llut	eivät liene tap‧e‧lleet
str. bierna	tap‧e‧ltaneen		ei tap‧e‧ltane		str. bierna	lienee tap‧e‧ltu		ei liene tap‧e‧ltu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		tap‧e‧lla		cz. teraźniejszego	tap‧pe‧leva	tap‧e‧ltava
rozszerzony I		tap‧e‧llakseen²		cz. przeszłego	tap‧e‧llut	tap‧e‧ltu
II	inessivus	tap‧e‧llessa¹	tap‧e‧ltaessa	sprawcy	tap‧pe‧lema^1, 3
II	instructivus	tap‧e‧llen	–	przeczący	tap‧pe‧lematon
III	inessivus	tap‧pe‧lemassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	tap‧pe‧lemasta	–
	illativus	tap‧pe‧lemaan	–
	adessivus	tap‧pe‧lemalla	–
	abessivus	tap‧pe‧lematta	–
	instructivus	tap‧pe‧leman	tap‧e‧ltaman
IV	mianownik	tap‧pe‧leminen
IV	partitivus	tap‧pe‧lemista
V		tap‧pe‧lemaisillan²

przednie[edytuj]

zakończone na -äpellä, -epellä, -ipellä, -öpellä, -ypellä (p → pp)

Przykład poniżej: bezokolicznik hypellä, temat hyp-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hyp‧pe‧len	hyp‧pe‧lemme	en hyp‧pe‧le	emme hyp‧pe‧le	1.	olen hyp‧e‧llyt	olemme hyp‧e‧lleet	en ole hyp‧e‧llyt	emme ole hyp‧e‧lleet
2.	hyp‧pe‧let	hyp‧pe‧lette	et hyp‧pe‧le	ette hyp‧pe‧le	2.	olet hyp‧e‧llyt	olette hyp‧e‧lleet	et ole hyp‧e‧llyt	ette ole hyp‧e‧lleet
3.	hyp‧pe‧lee	hyp‧pe‧levät	ei hyp‧pe‧le	eivät hyp‧pe‧le	3.	on hyp‧e‧llyt	ovat hyp‧e‧lleet	ei ole hyp‧e‧llyt	eivät ole hyp‧e‧lleet
str. bierna	hyp‧e‧llään		ei hyp‧e‧llä		str. bierna	on hyp‧e‧lty		ei ole hyp‧e‧lty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hyp‧pe‧lin	hyp‧pe‧limme	en hyp‧e‧llyt	emme hyp‧e‧lleet	1.	olin hyp‧e‧llyt	olimme hyp‧e‧lleet	en ollut hyp‧e‧llyt	emme olleet hyp‧e‧lleet
2.	hyp‧pe‧lit	hyp‧pe‧litte	et hyp‧e‧llyt	ette hyp‧e‧lleet	2.	olit hyp‧e‧llyt	olitte hyp‧e‧lleet	et ollut hyp‧e‧llyt	ette olleet hyp‧e‧lleet
3.	hyp‧pe‧li	hyp‧pe‧livät	ei hyp‧e‧llyt	eivät hyp‧e‧lleet	3.	oli hyp‧e‧llyt	olivat hyp‧e‧lleet	ei ollut hyp‧e‧llyt	eivät olleet hyp‧e‧lleet
str. bierna	hyp‧e‧ltiin		ei hyp‧e‧lty		str. bierna	oli hyp‧e‧lty		ei ollut hyp‧e‧lty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hyp‧pe‧lisin	hyp‧pe‧lisimme	en hyp‧pe‧lisi	emme hyp‧pe‧lisi	1.	olisin hyp‧e‧llyt	olisimme hyp‧e‧lleet	en olisi hyp‧e‧llyt	emme olisi hyp‧e‧lleet
2.	hyp‧pe‧lisit	hyp‧pe‧lisitte	et hyp‧pe‧lisi	ette hyp‧pe‧lisi	2.	olisit hyp‧e‧llyt	olisitte hyp‧e‧lleet	et olisi hyp‧e‧llyt	ette olisi hyp‧e‧lleet
3.	hyp‧pe‧lisi	hyp‧pe‧lisivät	ei hyp‧pe‧lisi	eivät hyp‧pe‧lisi	3.	olisi hyp‧e‧llyt	olisivat hyp‧e‧lleet	ei olisi hyp‧e‧llyt	eivät olisi hyp‧e‧lleet
str. bierna	hyp‧e‧ltäisiin		ei hyp‧e‧ltäisi		str. bierna	olisi hyp‧e‧lty		ei olisi hyp‧e‧lty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	hyp‧e‧lkäämme	–	älkäämme hyp‧e‧lkö	1.	–	olkaamme hyp‧e‧lleet	–	älkäämme olko hyp‧e‧lleet
2.	hyp‧pe‧le	hyp‧e‧lkää	älä hyp‧pe‧le	älkää hyp‧e‧lkö	2.	ole hyp‧e‧llyt	olkaa hyp‧e‧lleet	älä ole hyp‧e‧llyt	älkää olko hyp‧e‧lleet
3.	hyp‧e‧lköön	hyp‧e‧lkööt	älköön hyp‧e‧lkö	älkööt hyp‧e‧lkö	3.	olkoon hyp‧e‧llyt	olkoot hyp‧e‧lleet	älköön olko hyp‧e‧llyt	älkööt ole hyp‧e‧lleet
str. bierna	hyp‧e‧ltäköön		älköön hyp‧e‧ltäkö		str. bierna	olkoon hyp‧e‧lty		älköön olko hyp‧e‧lty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	hyp‧e‧llen	hyp‧e‧llemme	en hyp‧e‧lle	emme hyp‧e‧lle	1.	lienen hyp‧e‧llyt	lienemme hyp‧e‧lleet	en liene hyp‧e‧llyt	emme liene hyp‧e‧lleet
2.	hyp‧e‧llet	hyp‧e‧llette	et hyp‧e‧lle	ette hyp‧e‧lle	2.	lienet hyp‧e‧llyt	lienette hyp‧e‧lleet	et liene hyp‧e‧llyt	ette liene hyp‧e‧lleet
3.	hyp‧e‧llee	hyp‧e‧llevät	ei hyp‧e‧lle	eivät hyp‧e‧lle	3.	lienee hyp‧e‧llyt	lienevät hyp‧e‧lleet	ei liene hyp‧e‧llyt	eivät liene hyp‧e‧lleet
str. bierna	hyp‧e‧ltäneen		ei hyp‧e‧ltäne		str. bierna	lienee hyp‧e‧lty		ei liene hyp‧e‧lty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		hyp‧e‧llä		cz. teraźniejszego	hyp‧pe‧levä	hyp‧e‧ltävä
rozszerzony I		hyp‧e‧lläkseen²		cz. przeszłego	hyp‧e‧llyt	hyp‧e‧lty
II	inessivus	hyp‧e‧llessä¹	hyp‧e‧ltäessä	sprawcy	hyp‧pe‧lemä^1, 3
II	instructivus	hyp‧e‧llen	–	przeczący	hyp‧pe‧lemätön
III	inessivus	hyp‧pe‧lemässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	hyp‧pe‧lemästä	–
	illativus	hyp‧pe‧lemään	–
	adessivus	hyp‧pe‧lemällä	–
	abessivus	hyp‧pe‧lemättä	–
	instructivus	hyp‧pe‧lemän	hyp‧e‧ltämän
IV	mianownik	hyp‧pe‧leminen
IV	partitivus	hyp‧pe‧lemistä
V		hyp‧pe‧lemäisillän²

C[edytuj]

tylne[edytuj]

zakończone na -atella, -etella, -itella, -otella, -utella (t → tt)

Przykład poniżej: bezokolicznik ajatella, temat ajat-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ajat‧te‧len	ajat‧te‧lemme	en ajat‧te‧le	emme ajat‧te‧le	1.	olen ajat‧e‧llut	olemme ajat‧e‧lleet	en ole ajat‧e‧llut	emme ole ajat‧e‧lleet
2.	ajat‧te‧let	ajat‧te‧lette	et ajat‧te‧le	ette ajat‧te‧le	2.	olet ajat‧e‧llut	olette ajat‧e‧lleet	et ole ajat‧e‧llut	ette ole ajat‧e‧lleet
3.	ajat‧te‧lee	ajat‧te‧levat	ei ajat‧te‧le	eivät ajat‧te‧le	3.	on ajat‧e‧llut	ovat ajat‧e‧lleet	ei ole ajat‧e‧llut	eivät ole ajat‧e‧lleet
str. bierna	ajat‧e‧llaan		ei ajat‧e‧lla		str. bierna	on ajat‧e‧ltu		ei ole ajat‧e‧ltu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ajat‧te‧lin	ajat‧te‧limme	en ajat‧e‧llut	emme ajat‧e‧lleet	1.	olin ajat‧e‧llut	olimme ajat‧e‧lleet	en ollut ajat‧e‧llut	emme olleet ajat‧e‧lleet
2.	ajat‧te‧lit	ajat‧te‧litte	et ajat‧e‧llut	ette ajat‧e‧lleet	2.	olit ajat‧e‧llut	olitte ajat‧e‧lleet	et ollut ajat‧e‧llut	ette olleet ajat‧e‧lleet
3.	ajat‧te‧li	ajat‧te‧livat	ei ajat‧e‧llut	eivät ajat‧e‧lleet	3.	oli ajat‧e‧llut	olivat ajat‧e‧lleet	ei ollut ajat‧e‧llut	eivät olleet ajat‧e‧lleet
str. bierna	ajat‧e‧ltiin		ei ajat‧e‧ltu		str. bierna	oli ajat‧e‧ltu		ei ollut ajat‧e‧ltu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ajat‧te‧lisin	ajat‧te‧lisimme	en ajat‧te‧lisi	emme ajat‧te‧lisi	1.	olisin ajat‧e‧llut	olisimme ajat‧e‧lleet	en olisi ajat‧e‧llut	emme olisi ajat‧e‧lleet
2.	ajat‧te‧lisit	ajat‧te‧lisitte	et ajat‧te‧lisi	ette ajat‧te‧lisi	2.	olisit ajat‧e‧llut	olisitte ajat‧e‧lleet	et olisi ajat‧e‧llut	ette olisi ajat‧e‧lleet
3.	ajat‧te‧lisi	ajat‧te‧lisivat	ei ajat‧te‧lisi	eivät ajat‧te‧lisi	3.	olisi ajat‧e‧llut	olisivat ajat‧e‧lleet	ei olisi ajat‧e‧llut	eivät olisi ajat‧e‧lleet
str. bierna	ajat‧e‧ltaisiin		ei ajat‧e‧ltaisi		str. bierna	olisi ajat‧e‧ltu		ei olisi ajat‧e‧ltu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	ajat‧e‧lkaamme	–	älkäämme ajat‧e‧lko	1.	–	olkaamme ajat‧e‧lleet	–	älkäämme olko ajat‧e‧lleet
2.	ajat‧te‧le	ajat‧e‧lkaa	älä ajat‧te‧le	älkää ajat‧e‧lko	2.	ole ajat‧e‧llut	olkaa ajat‧e‧lleet	älä ole ajat‧e‧llut	älkää olko ajat‧e‧lleet
3.	ajat‧e‧lkoon	ajat‧e‧lkoot	älköön ajat‧e‧lko	älkööt ajat‧e‧lko	3.	olkoon ajat‧e‧llut	olkoot ajat‧e‧lleet	älköön olko ajat‧e‧llut	älkööt ole ajat‧e‧lleet
str. bierna	ajat‧e‧ltakoon		älköön ajat‧e‧ltako		str. bierna	olkoon ajat‧e‧ltu		älköön olko ajat‧e‧ltu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ajat‧e‧llen	ajat‧e‧llemme	en ajat‧e‧lle	emme ajat‧e‧lle	1.	lienen ajat‧e‧llut	lienemme ajat‧e‧lleet	en liene ajat‧e‧llut	emme liene ajat‧e‧lleet
2.	ajat‧e‧llet	ajat‧e‧llette	et ajat‧e‧lle	ette ajat‧e‧lle	2.	lienet ajat‧e‧llut	lienette ajat‧e‧lleet	et liene ajat‧e‧llut	ette liene ajat‧e‧lleet
3.	ajat‧e‧llee	ajat‧e‧llevat	ei ajat‧e‧lle	eivät ajat‧e‧lle	3.	lienee ajat‧e‧llut	lienevät ajat‧e‧lleet	ei liene ajat‧e‧llut	eivät liene ajat‧e‧lleet
str. bierna	ajat‧e‧ltaneen		ei ajat‧e‧ltane		str. bierna	lienee ajat‧e‧ltu		ei liene ajat‧e‧ltu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		ajat‧e‧lla		cz. teraźniejszego	ajat‧te‧leva	ajat‧e‧ltava
rozszerzony I		ajat‧e‧llakseen²		cz. przeszłego	ajat‧e‧llut	ajat‧e‧ltu
II	inessivus	ajat‧e‧llessa¹	ajat‧e‧ltaessa	sprawcy	ajat‧te‧lema^1, 3
II	instructivus	ajat‧e‧llen	–	przeczący	ajat‧te‧lematon
III	inessivus	ajat‧te‧lemassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	ajat‧te‧lemasta	–
	illativus	ajat‧te‧lemaan	–
	adessivus	ajat‧te‧lemalla	–
	abessivus	ajat‧te‧lematta	–
	instructivus	ajat‧te‧leman	ajat‧e‧ltaman
IV	mianownik	ajat‧te‧leminen
IV	partitivus	ajat‧te‧lemista
V		ajat‧te‧lemaisillan²

przednie[edytuj]

zakończone na -ätellä, -etellä, -itellä, -ötellä, -ytellä (t → tt)

Przykład poniżej: bezokolicznik käsitellä, temat käsit-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	käsit‧telen	käsit‧telemme	en käsit‧tele	emme käsit‧tele	1.	olen käsit‧ellyt	olemme käsit‧elleet	en ole käsit‧ellyt	emme ole käsit‧elleet
2.	käsit‧telet	käsit‧telette	et käsit‧tele	ette käsit‧tele	2.	olet käsit‧ellyt	olette käsit‧elleet	et ole käsit‧ellyt	ette ole käsit‧elleet
3.	käsit‧telee	käsit‧televät	ei käsit‧tele	eivät käsit‧tele	3.	on käsit‧ellyt	ovat käsit‧elleet	ei ole käsit‧ellyt	eivät ole käsit‧elleet
str. bierna	käsit‧ellään		ei käsit‧ellä		str. bierna	on käsit‧elty		ei ole käsit‧elty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	käsit‧telin	käsit‧telimme	en käsit‧ellyt	emme käsit‧elleet	1.	olin käsit‧ellyt	olimme käsit‧elleet	en ollut käsit‧ellyt	emme olleet käsit‧elleet
2.	käsit‧telit	käsit‧telitte	et käsit‧ellyt	ette käsit‧elleet	2.	olit käsit‧ellyt	olitte käsit‧elleet	et ollut käsit‧ellyt	ette olleet käsit‧elleet
3.	käsit‧teli	käsit‧telivät	ei käsit‧ellyt	eivät käsit‧elleet	3.	oli käsit‧ellyt	olivat käsit‧elleet	ei ollut käsit‧ellyt	eivät olleet käsit‧elleet
str. bierna	käsit‧eltiin		ei käsit‧elty		str. bierna	oli käsit‧elty		ei ollut käsit‧elty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	käsit‧telisin	käsit‧telisimme	en käsit‧telisi	emme käsit‧telisi	1.	olisin käsit‧ellyt	olisimme käsit‧elleet	en olisi käsit‧ellyt	emme olisi käsit‧elleet
2.	käsit‧telisit	käsit‧telisitte	et käsit‧telisi	ette käsit‧telisi	2.	olisit käsit‧ellyt	olisitte käsit‧elleet	et olisi käsit‧ellyt	ette olisi käsit‧elleet
3.	käsit‧telisi	käsit‧telisivät	ei käsit‧telisi	eivät käsit‧telisi	3.	olisi käsit‧ellyt	olisivat käsit‧elleet	ei olisi käsit‧ellyt	eivät olisi käsit‧elleet
str. bierna	käsit‧eltäisiin		ei käsit‧eltäisi		str. bierna	olisi käsit‧elty		ei olisi käsit‧elty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	käsit‧elkäämme	–	älkäämme käsit‧elkö	1.	–	olkaamme käsit‧elleet	–	älkäämme olko käsit‧elleet
2.	käsit‧tele	käsit‧elkää	älä käsit‧tele	älkää käsit‧elkö	2.	ole käsit‧ellyt	olkaa käsit‧elleet	älä ole käsit‧ellyt	älkää olko käsit‧elleet
3.	käsit‧elköön	käsit‧elkööt	älköön käsit‧elkö	älkööt käsit‧elkö	3.	olkoon käsit‧ellyt	olkoot käsit‧elleet	älköön olko käsit‧ellyt	älkööt ole käsit‧elleet
str. bierna	käsit‧eltäköön		älköön käsit‧eltäkö		str. bierna	olkoon käsit‧elty		älköön olko käsit‧elty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	käsit‧ellen	käsit‧ellemme	en käsit‧elle	emme käsit‧elle	1.	lienen käsit‧ellyt	lienemme käsit‧elleet	en liene käsit‧ellyt	emme liene käsit‧elleet
2.	käsit‧ellet	käsit‧ellette	et käsit‧elle	ette käsit‧elle	2.	lienet käsit‧ellyt	lienette käsit‧elleet	et liene käsit‧ellyt	ette liene käsit‧elleet
3.	käsit‧ellee	käsit‧ellevät	ei käsit‧elle	eivät käsit‧elle	3.	lienee käsit‧ellyt	lienevät käsit‧elleet	ei liene käsit‧ellyt	eivät liene käsit‧elleet
str. bierna	käsit‧eltäneen		ei käsit‧eltäne		str. bierna	lienee käsit‧elty		ei liene käsit‧elty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		käsit‧e‧llä		cz. teraźniejszego	käsit‧te‧levä	käsit‧e‧ltävä
rozszerzony I		käsit‧e‧lläkseen²		cz. przeszłego	käsit‧ellyt	käsit‧elty
II	inessivus	käsit‧e‧llessä¹	käsit‧e‧ltäessä	sprawcy	käsit‧te‧lemä^1, 3
II	instructivus	käsit‧e‧llen	–	przeczący	käsit‧te‧lemätön
III	inessivus	käsit‧te‧lemässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	käsit‧te‧lemästä	–
	illativus	käsit‧te‧lemään	–
	adessivus	käsit‧te‧lemällä	–
	abessivus	käsit‧te‧lemättä	–
	instructivus	käsit‧te‧lemän	käsit‧e‧ltämän
IV	mianownik	käsit‧te‧leminen
IV	partitivus	käsit‧te‧lemistä
V		käsit‧te‧lemäisillän²