-mancja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

-mancja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

temat słowotwórczy

(1.1) ostatni człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z wróżbą, wróżeniem
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) aeromancjaaksynomancjaalektriomancjaaleuromancjaalfitomancjaantropomancjaarytmancjaastragalomancjaastromancjaaustromancjabelomancjabibliomancjabotanomancjacephaleonomancjaceromancjachiromancjadaktyliomancjagastromancjageomancjagyromancjahalomancjahydromancjaichtiomancjakapnomancjakartomancjakatoptromancjakleromancjakoscynomancjakritomancjakrystalomancjalekanomancjalibanomancjalitomancjameteoromancjametopomancjamolybdomancjamyomancjanekromancjanomancjaoenomancjaofiomancjaoneiromancjaonomatomancjaonychomancjaonymancjaornitomancjapsefomancjapyromancjarhabdomancjasideromancjaskapulimancjaskiomancjasternomancjastychomancjasykomancjateframancjateomancjatyromancja
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
tem. słow. -manta, -mantka
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. -μαντεία (-manteía) < gr. μάντις (mántis) → wróżbiarz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: