іменник

іменник (język ukraiński)

transliteracja:

ìmennik

wymowa:

іме́нник zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. rzeczownik

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	іме́нник	іме́нники
dopełniacz	іме́нника	іме́нників
celownik	іме́ннику, іме́нникові	іме́нникам
biernik	іме́нник	іме́нники
narzędnik	іме́нником	іме́нниками
miejscownik	на/в іме́ннику	на/в іме́нниках
wołacz	іме́ннику	іме́нники

przykłady:

(1.1) Іменник відповідає на питання: хто? що? → Rzeczownik odpowiada na pytania: kto? co?

składnia:

kolokacje:

(1.1) абстра́ктний іме́нник → rzeczownik abstrakcyjny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ім'я n, іменини lm, іменинник m, іменинниця ż

przym. іменний, іменниковий, іменинний

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: іменник • дієслово • прикметник • прислівник • числівник • займенник • прийменник • сполучник • вигук • частка

źródła: