штука

штука (język rosyjski)

transliteracja:

štuka

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztuka, egzemplarz, okaz

(1.2) pot. wihajster, dynks, bajer

(1.3) pot. o pieniądzach: patyk

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	шту́ка	шту́ки
dopełniacz	шту́ки	шту́к
celownik	шту́ке	шту́кам
biernik	шту́ку	шту́ки
narzędnik	шту́кой	шту́ками
miejscownik	шту́ке	шту́ках

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. штуко́вина

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

штука (język ukraiński)

transliteracja:

štuka

wymowa:

​ zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztuka, egzemplarz

(1.2) pot. kawał, psikus, figiel

odmiana:

(1.1-2) lp шту́к|а, D. ~и, C., Ms. шту́ці; lm шту́к|и; deklinacja I, wzór 1

przykłady:

(1.1) Вчора яйця продавали по 1 гривні за штуку. → Wczoraj jajka sprzedawano po 1 hrywnie za sztukę.

(1.2) Яку штуку він мені утнув! → Ależ mi zrobił kawał!

składnia:

kolokacje:

(1.2) утнути штуку → spłatać figla • зробити штуку • сказати штуку

synonimy:

(1.2) витівка, каверза

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. штучка ż, штукенція ż, штукерія ż, штуковина ż, штуковинка ż, штукар m, штукарка ż, штукарство n, штукування n, штукувальник m, штукувальниця ż, штучник m, штучниця ż, штучність ż

czas. штукарити ndk., штукувати ndk.

przym. штучний, штукарський

przysł. штучно

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: